خوب های من

چه خوب است که برای همیشه،

آن پیر جوان را خواهم داشت

او که ساده است،

عاشق است؛

مثل روبر.

چه خوب است که روبر را برای همیشه خواهم داشت

او که پاک است،

معصوم است؛

مثل ژان.

چه خوب است که ژان را تا ابد خواهم داشت

او که هنوز دارد برایمان می سوزد؛

که خود سوزاندیمش،

به دارش آویختیم؛

همچو حسین منصور.

چه خوب است که اناالحق را تا خدا در خود خواهم نگاشت

او که سر به باد داد؛

نه!

به حق داد،

و انا به در خود نبرد و از خود دور کرد.

چه خوب است که همه ی  اینها را با هم خواهم داشت؛

و نوا را،

که می سراید سرود زندگی ام را،

و سرود زندگی ی دیگری اش را

در این میان اما؛

کسانی دزدیده اند خوب دیگرم را

به اشکی،

 و به آه....

و خوب من هم که  مدام برای شان دل می سوزاند،

و شاید،

خود می سوزاند.

چه خوب است که همه ی خوب های من

به گزاف نمی روند،

راهی

و به دروغ نمی روند.

چه خوبم من،

که همه ی خوب های زندگی ام،

همه شان زاده ی خوبی اند و عشق 

و پاکی