برای ژاک پرور

دنیا پر است

از من

تو

از تن!

کجا می رود این همه خون ریخته بر زمین

کجا می بریم؟

من خود را

تو خویش را

و او

یکی تن

یکی من و

دیگری هر چه دارد :

(تن ومن)!

خنده!

یکی آرام و

دیگری قهقهه

(او که شاید بلند است پاشنه کفشش)

به هر حال همه می زنیم

یکی آرام و

دیگری قهقهه.

و می فروشیم

من

تو

او

.......